De zomer van 2018 is een ware voltreffer! Ook in Berlare waren het heel zonnige taferelen, waar het kwik ook hier circa 32- 33°C aangaf, iedereen wist dat het loopnummer een ware dooddoener ging zijn, maar hey! Het is 'maar' 11km lopen en het is voor iedereen even lastig en het is voor iedereen even warm!
Wanneer ik daags voordien de deelnemerslijst te zien zag, was mijn globale indruk dat er terug een mooi deelnemersveld aan de start stond, maar toch met iets minder kwaliteit dan voorbije edities. Maar misschien zijn deze edities dan ook wel de moeilijkste?! Vragen die even boven water kwamen, maar die even snel terug verdwenen. Het belangrijkste was dat ik er zin in had, heel veel zin!!
Wouter Monchy, Joris Buyl die zijn heroptreden maakt, een legertje 3PT'ers en ploegmakker Simon Van Langenhove, een triatlonkenner wist op voorhand dat deze atleten de protagonisten gingen zijn voor editie 2018 te Belare.
Zo goed als alle goeie zwemmers kozen een plaats volledig links van de startlijn, ik lag zo goed als volledig rechts. Hierdoor had ik na 100m zo goed als vrij water en trok al eens goed door. Ik zie dat ik stelselmatig uitzwem op de grote groep links van mij.
Bij de eerste boei had ik al een kleine voorsprong op een 5-tal andere zwemmers, maar na 600m voel ik dat de kr(m)acht er niet was om dit te blijven doortrekken. Geen Hamme anno 2017 editie dacht ik bij mezelf en zocht een verantwoord strak tempo op, hierdoor kreeg ik na enige tijd het gezelschap van Wouter en Simon.
De rest van het zwemnummer maalde ik verder af in polepositie en zo kwamen we ook met 3 uit het water. Het sein om meteen de te kijken wie mee was en wie niet en vooral hoe groot de verschillen waren na 1500m zwemmen.
Wanneer ik daags voordien de deelnemerslijst te zien zag, was mijn globale indruk dat er terug een mooi deelnemersveld aan de start stond, maar toch met iets minder kwaliteit dan voorbije edities. Maar misschien zijn deze edities dan ook wel de moeilijkste?! Vragen die even boven water kwamen, maar die even snel terug verdwenen. Het belangrijkste was dat ik er zin in had, heel veel zin!!
Wouter Monchy, Joris Buyl die zijn heroptreden maakt, een legertje 3PT'ers en ploegmakker Simon Van Langenhove, een triatlonkenner wist op voorhand dat deze atleten de protagonisten gingen zijn voor editie 2018 te Belare.
Zo goed als alle goeie zwemmers kozen een plaats volledig links van de startlijn, ik lag zo goed als volledig rechts. Hierdoor had ik na 100m zo goed als vrij water en trok al eens goed door. Ik zie dat ik stelselmatig uitzwem op de grote groep links van mij.
Bij de eerste boei had ik al een kleine voorsprong op een 5-tal andere zwemmers, maar na 600m voel ik dat de kr(m)acht er niet was om dit te blijven doortrekken. Geen Hamme anno 2017 editie dacht ik bij mezelf en zocht een verantwoord strak tempo op, hierdoor kreeg ik na enige tijd het gezelschap van Wouter en Simon.
De rest van het zwemnummer maalde ik verder af in polepositie en zo kwamen we ook met 3 uit het water. Het sein om meteen de te kijken wie mee was en wie niet en vooral hoe groot de verschillen waren na 1500m zwemmen.
Na een goeie wissel had ik een kleine voorsprong op mijn 2 metgezellen. Ik draaide meteen de kraan open maar bij het zien van de wattages zag ik mooie waarden maar niet de gewenste topwaarden. Zou ik het erop wagen om alleen verder door te zetten? Groot risico natuurlijk, maar zou o zo mooi zijn..
Deze maal koos het verstand de bovenhand en hield ik de benen in zodat eerst Wouter en daarna ook Simon kon terugkeren. Waarom deze keuze? Brugge en Kapelle waren geen super wedstrijden, ik ging er van uit dat de vorm nu ook nog niet super ging zitten en het ook ongelooflijk warm was die dag.
Deze maal koos het verstand de bovenhand en hield ik de benen in zodat eerst Wouter en daarna ook Simon kon terugkeren. Waarom deze keuze? Brugge en Kapelle waren geen super wedstrijden, ik ging er van uit dat de vorm nu ook nog niet super ging zitten en het ook ongelooflijk warm was die dag.
Om de achtervolgers niet meteen de kans te laten geven om terug te keren, reed ik eerste ronde hard, enorm hard. Ik reed meer dan 80% op kop en na 1 ronde zag ik 340-350Watt NP op mijn display.
Bij het ingaan van ronde 2 keek ik na een lange beurt achter mij en zag enkel Simon. Wouter had blijkbaar mechanische pech en moest stoppen om het euvel op te lossen. Zo werd het een 3MD- koppeltijdrit. In ronde 2 deed ik ook hier heel wat kopwerk, maar eenmaal we halverwege ronde 3 waren was ik zeer blij dat ik Simon nog had. De eerste 40-45' had ik mij gewoon volledig choco gereden en waren mijn KH zo goed als volledig erdoor gejaagd. Dankzij Simon hielden we het tempo >40km/u en kon ik stelselmatig recupereren. Nam meer tijd om te drinken, af te koelen en te eten. Hierdoor kwam ik de laatste 5km er terug wat door en was ik klaar voor de afsluitende 11km.
Bij het ingaan van ronde 2 keek ik na een lange beurt achter mij en zag enkel Simon. Wouter had blijkbaar mechanische pech en moest stoppen om het euvel op te lossen. Zo werd het een 3MD- koppeltijdrit. In ronde 2 deed ik ook hier heel wat kopwerk, maar eenmaal we halverwege ronde 3 waren was ik zeer blij dat ik Simon nog had. De eerste 40-45' had ik mij gewoon volledig choco gereden en waren mijn KH zo goed als volledig erdoor gejaagd. Dankzij Simon hielden we het tempo >40km/u en kon ik stelselmatig recupereren. Nam meer tijd om te drinken, af te koelen en te eten. Hierdoor kwam ik de laatste 5km er terug wat door en was ik klaar voor de afsluitende 11km.
Na een goeie wissel dankzij de mama en Frauke zelf, gaven perfect aan waar mijn plaats was om te wisselen, trok ik mijn favoriete Cloudrushers aan en gaf er meteen een lap op. Ik kon de eerste ronde 3'35/km lopen en bij het ingaan van ronde 2 vd 3 kreeg ik onze voorsprong te horen na het fietsen, 3' en meer.
In ronde 2 probeerde ik het tempo nog altijd zo strak mogelijk te houden maar voelde mijn inspanningen van het fietsen. Bij het doorkomen van de Veldeman - tent en de talrijke supporters bleef ik op mijn elan doorgaan en eenmaal bij het ingaan van de laatste ronde was het vrouwlief die het goede nieuws wist te geven "voorsprong 3'30" na de eerste loopronde.
1 grote oef, ik kon hierdoor het loopnummer iets 'relaxter' verder zetten en bij het ingaan van de laatste kilometer was het gewoon weg genieten.
In ronde 2 probeerde ik het tempo nog altijd zo strak mogelijk te houden maar voelde mijn inspanningen van het fietsen. Bij het doorkomen van de Veldeman - tent en de talrijke supporters bleef ik op mijn elan doorgaan en eenmaal bij het ingaan van de laatste ronde was het vrouwlief die het goede nieuws wist te geven "voorsprong 3'30" na de eerste loopronde.
1 grote oef, ik kon hierdoor het loopnummer iets 'relaxter' verder zetten en bij het ingaan van de laatste kilometer was het gewoon weg genieten.
Na mijn overwinning in Veurne en Ter Heijden kon ik nu ook in Berlare de handen in de lucht steken. Een wedstrijd dat ik mede door een hard fietsnummer terug naar mijn hand kon zetten.
Dankzij de talrijke opkomst van supporters en vrienden aan de aankomstzone was het 1 kippenvel moment. Om deze mensen te bedanken voor het vertrouwen en de steun, is deze overwinning het perfecte geschenk dat ik hun kon teruggeven!
Dankzij de talrijke opkomst van supporters en vrienden aan de aankomstzone was het 1 kippenvel moment. Om deze mensen te bedanken voor het vertrouwen en de steun, is deze overwinning het perfecte geschenk dat ik hun kon teruggeven!